Mijn fiets was gestolen op een ochtend bij mijn vriendin thuis(sleutel erin laten zitten bij de voordeur).

Mijn zesde zintuig zei dat de fiets bij een supermarkt stond, dus ik er heen. De fiets stond er, dus ik bijna een uur wachten op de dader(s), maar die leken niet te komen, dus de politie gebeld over wat te doen. Ze zeiden dat ik de fiets mee kon nemen (zonder sleutel, die hadden de daders nog). Terwijl ik bezig ben om mijn fiets te pakken ziet mijn vriendin drie jongens van rond de 16 richting mijn fiets kijken en overleggen. Er zijn op dat moment veel scholieren aanwezig (tussen de middag inmiddels) dus hun vallen niet erg op. Ze lopen weg en ik besluit om ze te gaan filmen, want je weet maar nooit en kijken hoe ze reageren. Vragen of beschuldigen heeft geen zin want ze zullen toch ontkennen. Ik was van binnen zo woest dat ik ze ter plekke had dood kunnen slaan. Het was verstandiger voor mij en het welzijn van die jongens dat ik ze niet confronteerde. Ze scheten drie kleuren in de broek toen ik achter ze aan liep en in de paniek laat iemand wat vallen waardoor ze alle drie achterom kijken vol in de camera. Ik heb ze goed op beeld en loop weer terug naar mijn fiets.
Wij hadden al geinformeerd bij de bedrijfsleider van de supermarkt of ze beelden hebben van mijn fiets. De bedrijfsleider kwam net naar buiten toen ik weer terug bij mijn fiets kwam en zei dat hij mijn fiets had gezien met twee jongens erop. Ik liet hem mijn beelden zien en het was een match. Nou, appeltje eitje zou je denken voor de politie. Dus niet. De slappe arm van de wet ging niet meer moeite doen dan een rondje op het bureau en ze herkenden de jongens niet. Ze liepen in de richting van de enige middelbare school in de buurt, maar dat vonden ze teveel gedoe, want wie zegt dat ze in Meppel naar school gaan? Yeah right. De jongens bleken ruim een uur in de supermarkt te hebben rondgehangen volgens de beelden die de bedrijfsleider had bekeken en ze liepen met de andere scholieren naar de enige middelbare school in de buurt. Wij steeds bellen met de politie of ze meer wisten, maar het leek erop dat ze weinig aandacht wouden besteden ondankt het videobewijs en de connectie met de school. De politie wou niets doen.

Paar weken later is mijn vriendin in een kringloopwinkel in de buurt. Wie ziet ze daar? Een van de jongens die mijn fiets heeft gestolen. Ze durft hem vanwege de louche entourage hem niet aan te spreken en belt de politie. Wat zegt de politie? Dat wij zelf naar hem toe moeten gaan om hem te dreigen met het plaatsen van mijn beelden op het internet met daarbij de begeleidende tekst dat deze jongens ongevraagd op mijn fiets hebben gezeten. WTF?

Waar is de kringloopwinkel...? Binnen 100 meter van het politieburo! ROFL

Mijn vriendin ging er weer heen (ik bleef verstandig thuis) en toen verraadde hij zichzelf want voordat mijn vriendin iets zei verkondige hij dat HIJ de fiets niet had gestolen, maar hij ging z'n vrienden niet verraden (maffiosi in de dop). Mijn vriendin zei daarop dat ze dat ook helemaal niet dacht (maar niet heus), maar dat ze hem wel op mijn fiets had zien rijden en dat ze hem wou waarschuwen dat ze op het internet zouden verschijnen als ze de sleutel niet teruggaven of het slot zouden vergoeden. Er gebeurde niets. De agenten konden wel drie keer naar ons bellen over de stand van zaken, maar iets doen wouden ze niet, want ik had nog niet officieel aangifte gedaan. Hoeveel tijd kost het opnemen en verwerken van een aangifte t.o.v een bezoek langsbrengen bij de winkel om de hoek? Veel meer dan die jongen laten schrikken en ervoor zorgen dat ze de schade zouden compenseren.