Ik denk dat je dan de degenen die kwetsbaar kunnen zijn onderschat. Als je de huidige groepen die echt risicogroep zijn succesvol isoleert (even aangenomen dat dat logistiek zou kunnen) en vervolgens versoepeld tot het niveau van exponentiële verspreiding (R boven de 1) krijg je oververtegenwoordiging van degenen die daarna het kwetsbaarst zijn.

En dat zijn dan bijvoorbeeld gezonde mannen van 50+, omdat die gevoelig zijn voor infectieziekten. Zo ken ik een gezonde man van eind 50 zonder onderliggend lijden die decaan is op een middelbare school die op de IC is beland. De huidige 30% op de IC die geen overgewicht heeft valt heel vaak in die categorie. Dus met expotentiële groei van het aantal besmettingen (wat je nu eenmaal krijgt met een R boven de 1) wordt dat één van de nieuwe kwetsbare groepen die oververtegenwoordigd is op de IC en waardoor alsnog overbelasting van de zorg zal optreden.

Als je al dat soort mensen vervolgens óók gaat isoleren leidt dat tot grote problemen (incl. extra mentale problemen). De vrouw van de persoon in mijn voorbeeld werkt bijvoorbeeld in de zorg en ze hebben kinderen. Dus als je hem zou isoleren
- moeten collega's die niet kwetsbaar zijn taken overnemen die niet van afstand kunnen (want omdat de kwetsbaren zijn geïsoleerd gaan de middelbare scholen ook weer helemaal open)
- komt er veel meer op de schouders van zijn vrouw terecht waardoor het draaien van de evenveel diensten op haar werk als daarvoor te zwaar gaat wegen.

En zulke zaken gelden al gauw voor tal van potentiële kwetsbaren die volop meedraaien in de maatschappij en momenteel niet expliciet als risicogroep worden beschouwd. Waardoor je uiteindelijk alsnog die overbelasting krijgt én mensen die daar voor op draaien mentaal sloopt en daarmee de zorg nog verder uitholt.