İlk olarak okumana sevindim ama şunun altını çizmek isterim ben yuva yıkıcı değilim öğrendiğim bilgiler bir banka gibi bende kalır ve sadece çok zorunda kaldığımda paylaşırım ve paylaştığımda da kimden öğrendiğimi belli etmemek için cümlelerin sırasını ve kelimelerini eş anlamlarıyla değiştirirdim böyle olunca sessiz olmama rağmen insanlar bana içlerini dökerdi ben de kısa cümlelerle onlara öneride bulunurdum önerilerim hiç kimseyi etkileyecek öneriler olmazdı böylece onlara verdiğim öneriyle beni tehdit edecek kadar çılgınsa birşey kaybetmezdim. Zaten bana açılan insanlar bana güvenenler olurdu bu yüzden böyle birşey hiç gerçekleşmedi kısaca yuva yıkıcı yazmana üzüldüm bilmeni isterim ki sınıftaki en dürüst çocuktum ve tahminimce en iyi sır saklıyanlardan biriydim, sadece 1 kez bir sırrı sattım oda bi zorbanın sırıydı ve bunu da durup dururken paylaşmadım, doğrudan da paylaşmadım, dolaylı yoldan soru biçiminde ona sırrı hakkında birşey sordum herkesin önünde çok utanıp bölgeyi terketti ve bir daha insanlara nadiren bulaştı çünkü o da anlamıştı bu dünyada güç kasla değil beyinle kazanılır neyse arkadaşın şöhreti mahvolmuştu (Hayatta korumanız gereken en önemli şey şöhrettir) ikinci olarak : sen çok konuşanların hepsini saf mı zannediyorsun evet çok konuşan çoğu kişi saftır [buna göre çoğu sessiz olanda ya özürlüdür yada sosyalleşme sorunu vardır ama bak karşında ben varım) ama bazıları çok zekidir, asıl onlardan korkman lazım sessiz olunca öyle tipleri rahatça ayırt edebiliyorsun eğer dikkatli dinlersen, ama neyse o tiplerin neden tehlikeli olduğunu yazsam buraya bir kitap olur ve senin insanlar hakkında görüşünü bozmak istemem. Daha fazla taktik veya bilgi istiyorsan bana özelden yazabilirsin.