Ik heb persoonlijk geen contact met mijn familie behalve mijn moeder omdat ik het een klerebende vind. Criminelen, verslaafden, tokkies, racisten enzo. Dus voor mij was het heel makkelijk om die kant van mijn leven te dumpen, en het is tegenwoordig veel acceptabeler sociaal gezien.

'Vroegah' moest en zal je bij je familie blijven, en familie was(en wordt nog steeds) gepredikt als het belangrijkste wat er is, iets waar je door dik en dun achter staat no matter what. Mijn opa van moeders kant, zijn vader kreeg per ongeluk een kind met een vrouw, en moest met haar trouwen anders was hij een paria in de maatschappij en zijn vrouw al helemaal. Man was diep ongelukkig, en heeft zichzelf de dood in gedronken. Zijn vrouw werdt dus weduwe en kon de kinderen zelf opvoeden.

Niet precies hetzelfde natuurlijk, maar het is wel een oorzaak van dezelfde problematiek: Maatschappelijke druk.

Ik ben persoonlijk juist blij met deze ontwikkeling, en als dat het gevolg van 'verdere individualisatie' is (wat ik persoonlijk niet zo zie) dan zij het maar zo. Ik zeg altijd zo: Familie zijn de vrienden waar je mee opgescheept wordt. En gelukkig zijn veel families uiteindelijk een bron van positiviteit en zorg voor elkaar, maar het kan ook anders. En als het anders is, dan moet je daar gewoon afstand van kunnen nemen zonder dat willekeurige mensen je erop gaan oordelen van "Jij hebt geen contact meer met je familie? Nou hoor.."

Zoals /u/Ecke17 zegt, veel van dat stamt uit de clanmentaliteit en de ethos "Het blijft toch je eigen bloed" een, in mijn mening, verouderd iets wat men ervan weerhoudt om giftige mensen uit hun leven te dunken.