Stel je bent 3de jaars student Geneeskunde. 1ste jaar heb je een studie switch gehad omdat je ingeloot was. 2de jaar heb je 48EC behaald. 3de jaar moet je nog 1 vak halen van het eerste jaar, naast die van het 2de jaar (die je wel aan het halen bent). Lukt dat niet, ben je dan 3 jaar van jouw leven kwijt.

Jep, dan had je óf beter moeten zijn óf betere keuzes moeten maken. Je bent geen kind meer. Daarnaast is er altijd een geschillencommissie bij wie je je geluk nog kunt proberen.

Niet per se motiverend.

Als het risico om drie jaar te "verliezen" je al niet kan motiveren...

Daarnaast is studenten-leven ook een tijd waar jij jouzelf moet leren kennen (afhankelijk worden, uithuis wonen, ect.). Het lijkt me dus niet fijn als studenten 2 of 3 jaar lang rondt lopen te stressen over BSA. Het is heel makkelijk om te zeggen dat studenten moeten opschieten maar er moet ook positieve ervaringen zijn naast het stress van studeren.

Ik heb mijn studie scheikunde afgerond in zes jaar, één jaar langer dan nominaal omdat ik me ook actief bezig heb gehouden met mijn studentenleven. "Lopen stressen" over een BSA viel in mijn eerste jaar errug mee, sterker nog het was helemaal geen issue. Je eerste jaar is het makkelijkste jaar, als je dat al niet kunt hoor je daar niet. Vandaar ook dat het prima te combineren was met het eerste jaar als lid van een studentenvereniging. Ook de jaren erna viel het me allemaal prima mee, je moet gewoon niet té vaak miepen als je wat te doen hebt, of het nou voor de studie of de vereniging is.

Ik hoor in deze discussie altijd een hoop "ja maar wat nou als"-type argumenten en ze slaan altijd precies op de studenten waarvan ik denk dat ze niet op de uni thuis horen.