De scheidingen tussen mbo en hbo en tussen hbo en wo is vanuit een bureaucratisch standpunt nogal rigide. Maar wanneer je de curricula en de niet-onderwijsactiviteiten van de onderwijzers bekijkt, merk je dat hbo overlapt met de andere twee ipv dat het iets op zich is of een dat het een positie inneemt op een spectrum. Het Nederlands post-secundair onderwijs is ingericht langs twee assen: baanperspectief en kennisproductie. Die twee hebben weinig tot niets met elkaar te maken; behalve dat kennisproductie een element kan zijn van een beroep. Mbo is volledig ingericht met het oog op werk, terwijl het wo traditioneel gericht is op het creëren van een voedingsbodem voor nieuwe kennis. Met hbo is het de bedoeling dat beide met ongeveer gelijke sterkte in acht wordt genomen. Daarom adverteren ze hbo als een universiteit van toegepaste wetenschappen. Nieuwe kennis wordt doorgegeven aan zij die een respectievelijk beroepsveld willen betreden. Hoe en wat er wordt doorgegeven verschilt per beroepsveld. Als gevolg heb je dat veel hbo bachelorprogramma's meer gericht zijn op baanperspectief dan op kennis en vice versa. Zou het dan niet beter zijn om mbo en wo conceptueel uit te breiden in plaats van een institutionele onafhankelijkheid van hbo te forceren? Op wo gebeurt dat al een aantal jaar. Zowel bachelor- als masteropleidingen op wo-niveau moeten nu ook expliciet ontworpen zijn met het oog op de arbeidsmarkt. Dat is niet bij elke onderwijzer en student goed gevallen, omdat er daardoor minder ruimte in de opleidingen is voor theorie. Als de minimumlengte van een wo-bachelor verlengd zou worden naar vier of vijf jaar, is er theoretisch gezien genoeg ruimte