Sanırım bunun gereğinden çok fazla nedeni var. İlk olarak kültür tabi, tek başına yaşamak kişide bireysellik ve sorumluluğu geliştirir. Ama bizim kültürümüzde ailelerimiz için (özellikle kız çocuğuysan) şehrin başka ucunda veya direkt başka şehirde tek başına olman fikri endişe uyandırıcı bir durum. Bir diğer sebebi çoğu ev sahibi yaşlı kişiler bekar gençlere genelde ev kiralamıyor. Yani maddi olarak gücün yetse de ev halkından onay alsan bile bu sefer ev bulmakta güçlük çekiyorsun.

İkincisi maddi olarak çoğu 25 ve üzeri yaşında mezun kişilerin tamamen ayrı bir ev geçindirebilme imkanı neredeyse yok. Faturalar, kiralar gereğinden çok yüksek ve bizim oda arkadaşı kültürümüz de olmadığı için bunların altından hayata yeni atılmış genç yetişkin bir birey olarak kalkmak çok zor. Ki rezil ekonomiden ötürü çoğu iş hayatına yeni atılmış kişiler maaşlarını ailesine yardım amaçlı kullanmak zorunda kalıyor ya da burslarını, borçlarını ödüyorlar.

Bu tarz bir gelişmeyi gösterebileceğin tek zaman aralığın eğer üniversitede başka şehirdeysen yakın arkadaşlarınla ayrı eve çıkmış olmak. Gerek para gerek sorumluluk olarak. Ev arkadaşı yaşamının da kendi içinde tonla sıkıntısı oluyor. Genelde temizlik, yemek vs tek bir kişiye kalıyor, insanlar pis ve düzensiz oluyor, kiraydı, alışverişti, faturalardı arkadaşlarınla aran maddi durumlar yüzünden açılabiliyor. Bunları yaşaya yaşaya bahsedilen tecrübeleri ediniyorsun diye de düşünebilirsin belki. Ben kişisel olarak bunlarla uğraşmak istemezdim ama.