Ik ben wel degelijk een voorstander van euthanasie, maar wel alleen als er sprake is van ondraaglijk lijden en een uitzichtloze situatie, zoals dat nu staat voorgeschreven.

Iemand kan decennialang een depressie hebben en een einde aan zijn leven willen maken, maar je kunt altijd nog 'beter' worden in die situatie. Ik heb een aantal heel interessante verhalen gelezen van mensen die een zelfmoordpoging hebben overleefd. Daaruit bleek dat een groot aantal mensen op het laatste moment spijt had van zijn of haar beslissing en toen pas alle mooie momenten in zijn of haar leven kon zien.

Voor mijn gevoel maakt de zelfmoordpil de drempel voor suïcide veel te laag, zelfs al zou je maanden moeten wachten. Ik begrijp dat er nu veel mensen net buiten het kader van ondraaglijke lijden en een uitzichtloze situatie vallen, maar ik denk dat aan de andere kant van de muur een heleboel mensen staan die nog kans hebben op een prachtig leven en alleen omdat ze dit niet beseffen, zichzelf deze kans ontnemen. Dit vergemakkelijkt door iets als een zelfmoordpil.

Persoonlijk denk ik dat een aanpassing van het kader waarbinnen een persoon 'geschikt' is voor euthanasie beter is. De 2-artsen regel vind ik iets dat gewoon zo hoort te blijven.

Euthanasie is natuurlijk een erg emotioneel onderwerp en ook nog redelijk nieuw als we kijken sinds wanneer het wettelijk is geregeld. Daarnaast kun je geen feitelijke richtlijn vastleggen voor euthanasie, wat het allemaal vrij lastig maakt. Maar ik denk wel dat er een grote groep mensen is die je op dit moment moet beschermen tegen zichzelf. Een groep die als het ware blind is geworden voor de gevolgen van suïcide, door de situatie waarin ze verkeren.