Grappig dat je het vraagt want ik heb hier laatst voor het eerst een grens in bereikt:

Er kwam een collega terug bij ons werken nadat hij 3 jaar bij zijn familie in Moskou gezeten heeft (je voelt hem al aankomen). Het is een goeie jongen, maar hij is in 3 jaar tijd heilig achter de propaganda gaan staan. Nu is dit tot op een bepaald level niet erg maar er zijn grenzen. Ik heb mijn hele 12 uur durende werkdag moeten aanhoren hoe volgens hem Nederland vol zit met Nazi's en de oorlogsmisdaden van Rusland de afgelopen 100 jaar allemaal verzonnen zijn etc etc. Wat ironisch is sinds ik letterlijk familie heb die heeft moeten vluchten voor deze onzin.

Dit was de eerste keer dat ik een grens getrokken heb voor mezelf op dit vlak want ik kan een hoop onzin aanhoren maar dit ging me echt te ver.