Extreem-links en extreem-rechts (ongeacht welke smaak je kiest) vinden elkaar in het feit dat ze de samenleving als inherent maakbaar zien. Ze stellen zichzelf een doel, een visie, een toekomstdroom en voeren dan uit wat nodig is om dat doel te bereiken. Dit is ook waarom ze vaak niet goed samengaan met democratie, je kunt geen toekomstvisie over 30 jaar realiseren als er iedere 4 jaar verkiezingen zijn en er weer een heel andere partij aan de macht is.

Pragmatische partijen op het midden kijken daarentegen veel meer naar de feiten zoals ze op tafel liggen, de bestaande verwachtingen, relaties in binnen- en buitenland en het maximale wat er uit de huidige situatie te halen is. Ze maken beleid voor de komende 4 jaar wetende dat de politieke samenstelling bij de volgende verkiezingen weer heel anders kan zijn en maken geen beloftes waarvan ieder weldenkend mens weet dat deze niet te realiseren zijn.